Μύκονος
Η Μύκονος είναι νησί του Αιγαίου Πελάγους και ανήκει στις Κυκλάδες. Πρωτεύουσα του νησιού είναι η Χώρα, που βρίσκεται στη δυτική πλευρά του νησιού. Η Μύκονος είχε πληθυσμό 10.134 άτομα στην απογραφή του 2011. Η έκταση του νησιού είναι 86,125 τ.χλμ., ενώ έχει μήκος ακτών 89 χιλιόμετρα. Η Μύκονος ήταν από τα πρώτα ελληνικά νησιά που αναπτύχθηκε τουριστικά. Ήδη από τη δεκαετία του 1960 συνέρρεαν μαζικά τουρίστες προς το νησί. Σήμερα η νυχτερινή ζωή της Μυκόνου θεωρείται από τις πιο ζωντανές και ενεργές στην Ευρώπη. Το πιο γνωστό σημείο του νησιού στη χώρα ονομάζεται μικρή Βενετία λόγω της ομοιότητας του με τη Βενετία.
Ιστορία του νησιού
Ο κλασικός μύθος θέλει τους Γίγαντες, που εξόντωσε ο Ηρακλής κατά τη Γιγαντομαχία, θαμμένους κάτω από τους επιβλητικούς βραχώδεις σχηματισμούς της Μυκόνου. To όνομά της φαίνεται να δηλώνει το "σωρό λίθων" ή τον "πετρώδη τόπο". Κατά μία μεταγενέστερη παράδοση το νησί συνδέεται με τον ήρωα Μύκονο, γιο του βασιλιά της Δήλου Άνιου, που ήταν με τη σειρά του γιός του Απόλλωνα και της νύμφης Ροιούς- απογόνου του Διονύσου. Κάρες και Φοίνικες λέγεται ότι ήταν οι πρώτοι κάτοικοι της Μυκόνου, αλλά οι Ίωνες από την Αθήνα εγκαταστάθηκαν και κυριάρχησαν εδώ γύρω στο 1000 π.Χ., εκδιώκοντας τους προηγούμενους. Αναφέρεται ότι στο νησί υπήρχαν δύο πόλεις. Στάθμευσαν ο Δάτις κι ο Αρταφέρνης το 490 π.Χ. κι ότι ήταν μάλλον φτωχό αν και γεωργικό. Λατρεύονταν εδώ κυρίως ο Διόνυσος, η Δήμητρα, ο Δίας, ο Απόλλων, ο Ποσειδώνας κι ο Ηρακλής, ενώ πέρασε από τα χέρια των Ρωμαίων σ’ εκείνα των Βυζαντινών, οι οποίοι εκτέλεσαν και έργα για την άμυνα, κατά των Αράβων πειρατών, τον 7ο αιώνα και κράτησαν το νησί μέχρι το τέλος του 12ου αιώνα. Μετά τη θλιβερή κατάληξη της Δ΄ Σταυροφορίας σε βάρος του Βυζαντίου το 1204, το νησί παραχωρείται στους Ανδρέα και Ιερεμία Γκίζι (συγγενείς του Δόγη Δάνδολου), το 1292 φαίνεται να λεηλατείται από Καταλανούς και αφήνεται πάλι στον άμεσο έλεγχο των Βενετών από τον θνήσκοντα τελευταίο Γκίζι, το 1930. Έκτοτε, απετέλεσε ενιαία ενετική εδαφική κτήση με την Τήνο. Κατά τη διάρκεια της επικυριαρχίας των Βενετών, καταστρέφεται από το Χαϊρεντίν Μπαρμπαρόσσα, ναύαρχο του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς, στα 1537. Επί Οθωμανών, υπάγεται στη δικαιοδοσία του αρχηγού του Οθωμανικού στόλου, του Καπουδάν Πασά και σχεδόν αυτοδιοικείται κατά το σύστημα της εποχής, έχοντας βοεβόδα και επιτρόπους, που προσπαθούν όπως μπορούν να κρατήσουν ίσες αποστάσεις από Τούρκους και Βενετούς (οι τελευταίοι αποσύρονται οριστικά από την περιοχή με την παράδοση της Τήνου στους Οθωμανούς, το 1718). |
Αξιοθέατα
Ανεμόμυλοι
Το συγκρότημα των Κάτω Μύλων, που ορθώνονται περήφανα πάνω από τη θάλασσα, στο μικρό λόφο νοτιοανατολικά της Χώρας.Οι Κάτω Μύλοι βρίσκονται στα νοτιοανατολικά της Χώρας, δίπλα στη θάλασσα, μεταξύ της γραφικής Αλευκάντρας και της συνοικίας του Νιοχωριού και εντυπωσιάζουν κάθε επισκέπτη με τους ολόλευκους επιβλητικούς όγκους τους στη σειρά, προσανατολισμένοι στο πέλαγος. Σήμερα, διατηρούνται οι επτά από τους δέκα (στο σύνολο του νησιού ξεπερνούσαν άλλοτε τους είκοσι), που υπήρχαν εδώ ως τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα και άλεθαν με την αστείρευτη δύναμη του βοριά τα ντόπια σιτηρά.Οι μύλοι της Μυκόνου, πρώιμες μεταποιητικές μονάδες, συνέβαλαν καθοριστικά μεταξύ 17ου και 19ου αι. στην οικονομική ευρωστία του νησιού, που ως αναγκαίος σταθμός για τα διερχόμενα το Αιγαίο ιστιοφόρα πλοία, τα προμήθευε με παξιμάδι. Χάνοντας την οικονομική σημασία τους με την εξέλιξη της τεχνολογίας μετά τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο, αναδείχθηκαν σε ένα από τα δημοφιλέστερα μνημεία των Κυκλάδων και η εικόνα τους, σαν ένα "σήμα κατατεθέν", ταξίδεψε στα πέρατα της οικουμένης.
Το 1700 το συγκρότημα με 11 μύλους είχε ήδη αναπτυχθεί και λειτουργούσε. Σήμερα, σε καλύτερη κατάσταση βρίσκεται ο Μύλος του Γερώνυμου (ιδιωτικός), που λειτουργούσε μέχρι τη δεκαετία του "60 και διατηρείται το μεγαλύτερο μέρος του εξοπλισμού του.
Το συγκρότημα των Κάτω Μύλων, που ορθώνονται περήφανα πάνω από τη θάλασσα, στο μικρό λόφο νοτιοανατολικά της Χώρας.Οι Κάτω Μύλοι βρίσκονται στα νοτιοανατολικά της Χώρας, δίπλα στη θάλασσα, μεταξύ της γραφικής Αλευκάντρας και της συνοικίας του Νιοχωριού και εντυπωσιάζουν κάθε επισκέπτη με τους ολόλευκους επιβλητικούς όγκους τους στη σειρά, προσανατολισμένοι στο πέλαγος. Σήμερα, διατηρούνται οι επτά από τους δέκα (στο σύνολο του νησιού ξεπερνούσαν άλλοτε τους είκοσι), που υπήρχαν εδώ ως τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα και άλεθαν με την αστείρευτη δύναμη του βοριά τα ντόπια σιτηρά.Οι μύλοι της Μυκόνου, πρώιμες μεταποιητικές μονάδες, συνέβαλαν καθοριστικά μεταξύ 17ου και 19ου αι. στην οικονομική ευρωστία του νησιού, που ως αναγκαίος σταθμός για τα διερχόμενα το Αιγαίο ιστιοφόρα πλοία, τα προμήθευε με παξιμάδι. Χάνοντας την οικονομική σημασία τους με την εξέλιξη της τεχνολογίας μετά τον 1ο Παγκόσμιο Πόλεμο, αναδείχθηκαν σε ένα από τα δημοφιλέστερα μνημεία των Κυκλάδων και η εικόνα τους, σαν ένα "σήμα κατατεθέν", ταξίδεψε στα πέρατα της οικουμένης.
Το 1700 το συγκρότημα με 11 μύλους είχε ήδη αναπτυχθεί και λειτουργούσε. Σήμερα, σε καλύτερη κατάσταση βρίσκεται ο Μύλος του Γερώνυμου (ιδιωτικός), που λειτουργούσε μέχρι τη δεκαετία του "60 και διατηρείται το μεγαλύτερο μέρος του εξοπλισμού του.
Διβούνια
Στο ομώνυμο ακρωτήριο αποκαλύφθηκε μια σειρά από οικιστικά λείψανα που ξεκινούν από τους προϊστορικούς χρόνους με συνέχεια ως την ρωμαϊκή περίοδο. Στη χερσόνησο Δίμαστο που χωρίζει τον όρμο Καλαφάτη στην ΜΥΚΟΝΟ από την παραλία Καλό Λιβάδι έχουμε ενδείξεις της πιθανής ύπαρξης άλλης μιας προϊστορικής πόλης. Άξια επίσκεψης είναι η Μαυροσπηλιά όπου βρέθηκαν πολλά εργαλεία και αντικείμενα της νεολιθικής εποχής. Μια μικρή εγκατάσταση στο λόφο πάνω από τα Καμπαναριά μάλλον ανήκει στις αρχές της 5ης χιλιετίας π.Χ. Στην Αναβολούσα και στο Παλιόκαστρο υπάρχουν οικισμοί των Πρωτοκυκλαδικών και Μεσοκυκλαδικών χρόνων αντιστοίχως.
Μύκονος - Η Μικρή Βενετία της Μυκόνου
Mεταξύ Κάστρου και Σκάρπας είναι η γραφική γειτονιά που με τα πολύχρωμα μπαλκόνια της και τα ξύλινα "μπουντιά" κρέμεται - θαρρείς - πάνω από την θάλασσα. Μπορεί να απολαύσει κανείς από εδώ σίγουρα ένα από τα ωραιότερα ηλιοβασιλέματα της Ελλάδας. Μία από τις γραφικότερες γωνιές του νησιού είναι η Αλευκάντρα ή μικρή "Βενετία", μία συνοικία με τις κατοικίες μέσα στη θάλασσα που άρχισε να κτίζεται από τα μέσα του 18ου αι. και ήταν οι οικίες πλουσίων εμπόρων και καπεταναίων. Θαυμάσια αρχιτεκτονική με πολύχρωμα χαγιάτια, παράθυρα, πόρτες, σκάλες, ξύλινους εξώστες πού κυριολεκτικά βρέχονται από το κύμα και δίνουν στη συνοικία μια μυρωδιά από τη γνωστή Ιταλική πόλη. Μια καλή ιδέα είναι να επισκεφθείτε τη Μύκονο λίγο πριν ή λίγο μετά από το μεγάλο πλήθος των τουριστών. Ο Μάιος, οι πρώτες μέρες του Ιουνίου, ο Σεπτέμβριος, ακόμα κι ο Οκτώβριος είναι πολύ καλές περίοδοι για να έρθετε.
Όλα λειτουργούν και πουθενά δεν έχει πολυκοσμία. Θα κινηθείτε με άνεση, θα απολαύσετε με την ησυχία σας μερικές από τις πιο διάσημες παραλίες της Ευρώπης αλλά και του πλανήτη ολόκληρου. Βέβαια, ενδιαφέρον έχει να δείτε τη Μύκονο και με κακοκαιρία. Είναι πολύ εντυπωσιακό το θέαμα που παρουσιάζει η Αλευκάντρα όταν τα κύματα σκάνε με ορμή στα βράχια και το νερό βρέχει τα κτίρια. Μια εικόνα, τελείως διαφορετική από το συνηθισμένο. |
Παραλίες
Οι παραλίες στη Μύκονο είναι γεμάτες απο κόσμο. Αξίζει να διερευνήσετε τους μικρούς όρμους στη νότια πλευρά. Ο Πλατύς Γιαλός και η Ελιά είναι πολύ δημοφιλείς παραλίες. Δίπλα στον Πλατύς Γιαλός είναι η παραλία της Ψαρρούς και προς τα ανατολικά θα βρειτε τις παραλίες Παράγκα, Παραντάις και Σουπερ Παραντάις, μπορείτε να πάτε εκεί με βάρκες που αναχωρούν από τον Πλατύ Γιαλό, με ταξί, αμάξι η μοτοποδήλατο. Άλλες παραλίες είναι ο Άγιος Στέφανος στο βορρά της πόλις της Μυκόνου, ο Καλαφάτης στα ανατολικά που συνιστάται για τους λάτρεις της ιστιοσανίδας. Η Παραλία Ορνός, Άγιος Γιάννης, Αγράρι, όλες αυτές οι παραλίες και πολλές άλλες που μπορείτε να εξερευνήσετε έχουν κάνει το νησί της Μυκόνου το πιο γνωστό νησί της Ελλάδας.
Νυχτερινή ζωή και διασκέδαση
Στη Μύκονο τα περισσότερα από τα μπαρ και κλαμπ είναι στη Χώρα της Μυκόνου. Είναι αρκετά καλαίσθητα και οι τιμές μπορεί μερικές φορές να είναι αλμυρές. Υπάρχουν επίσης πολλά χάπενινγκ και πάρτη στις παραλίες που ανακοινώνονται συχνά απο διαφημιστικές αφίσες. Για Ελληνική Μουσική από τα πλέον δημοφιλή μπαρ είναι το Θαλάμι δίπλα στο δημαρχείο και το Μύκονος μπαρ. Το Γκιουζέλ (9 Μούσες) στην ανατολική πλευρά της Ακτή Καμπάνη και το Αργώ μπαρ στην πλατεία της Μαντώς. Στα τα τρία πηγάδια θα βρείτε τα περίφημα Αίγλη ένα από τα χοτ σποτ της νυχτερινής ζωής της Μυκόνου και από την άλλη πλευρά του δρόμου το Αστέρια μπαρ και το εστιατόριο Κου. Στο Καπρίς, το Γαλεράκι, τη Βεράντα, η τη Σεμέλη στην Μικρή Βενετία, από νωρίς το απόγευμα, μπορείτε να απολαύσετε την καταπληκτική θέα και το ηλιοβασίλεμα. Σε κοντινή απόσταση βρίσκεται το Σκαντινάβιαν μπαρ. Το γνωστό γκέι μπαρ του Πιερρό όπου το γλέντι ξεκινά τα μεσάνυχτα και πριν, βρίσκετε πίσω από την πλατεία της Αγίας Κυριακής, ενώ το Ρεμέτζο με το νέο όνομα Ελ Πεκάντο εξακολουθεί να παίζει στη νυχτερινή ζωή της Μυκόνου, ακριβώς κάτω από το Ρεμέτζο, το μπαρ εστιατόριο Κάβος παραμένει ανοιχτό 24 ώρες, οπότε δεν υπάρχει πρόβλημα εάν θέλετε να φάτε κάτι το βράδυ μετά το κλάμπινγκ. Η νύχτα μπορεί να συνεχιστεί μέχρι το πρωί στις περίφημες παραλίες της Μυκόνου με μπιτς πάρτι στο Κάβο Παραντίσο και στο Τροπικάνα στην παραλία του Παραντάις και αλλού. |