Σύρος, η αρχόντισσα των Κυκλάδων.
Μια σύντομη γεύση
Η αρχόντισσα των Κυκλάδων, με τη μοναδική ιστορική διαδρομή της, τον ιδιαίτερο πολιτιστικό πλούτο και το υποβλητικό φυσικό της περιβάλλον, εκπέμπει σήμερα μια ασύγκριτη ακτινοβολία. Ο ταξιδιώτης, ανακαλύπτει τη συνύπαρξη του παραδοσιακού με το σύγχρονο αστικό στοιχείο, το κυκλαδίτικο με το νεοκλασικό και την καθολική με την ορθόδοξη παράδοση. Η Σύρος, το διοικητικό και εμπορικό κέντρο των Κυκλάδων, σας αποκαλύπτει τα χίλια πρόσωπά της και σας καλεί να την επισκεφθείτε.
Η αρχόντισσα των Κυκλάδων, με τη μοναδική ιστορική διαδρομή της, τον ιδιαίτερο πολιτιστικό πλούτο και το υποβλητικό φυσικό της περιβάλλον, εκπέμπει σήμερα μια ασύγκριτη ακτινοβολία. Ο ταξιδιώτης, ανακαλύπτει τη συνύπαρξη του παραδοσιακού με το σύγχρονο αστικό στοιχείο, το κυκλαδίτικο με το νεοκλασικό και την καθολική με την ορθόδοξη παράδοση. Η Σύρος, το διοικητικό και εμπορικό κέντρο των Κυκλάδων, σας αποκαλύπτει τα χίλια πρόσωπά της και σας καλεί να την επισκεφθείτε.
Πληροφορίες
Γεωγραφία
Η Σύρος ανήκει στις Κυκλάδες, το νησιώτικο σύμπλεγμα του κεντρικού και νοτίου Αιγαίου που περιβάλλει το ιερό νησί της Δήλου. Πρωτεύουσα της Σύρου και των Κυκλάδων είναι η Ερμούπολη.
Ιστορία
Ο Όμηρος αναφέρει την "νήσου Συρίην" που είναι πιθανότατα η Σύρος. Οι πρώτοι κάτοικοί της ήταν οι Φοίνικες. Στο βόρειο τμήμα του νησιού, στην Χαλανδριανή και στο Καστρί, βρέθηκαν: προϊστορική ακρόπολη, οικισμός και νεκροταφείο που μαρτυρούν ότι εκεί αναπτύχθηκε πολιτισμός (Κυκλαδικός πολιτισμός 3200 π.Χ. 2000 π.Χ.). Μέσα του 6ου αιώνα π.Χ. γεννήθηκε εδώ ο φιλόσοφος, φυσικός και αστρονόμος Φερεκύδης. Τον 5ο κ 4ο αιώνα π.Χ. είναι μέλος της Αθηναϊκής συμμαχίας.
Αργότερα όπως και άλλα κυκλαδονήσια γίνεται στόχος των πειρατών και ο πληθυσμός μειώνεται σημαντικά. Τον 8ο αιώνα μ.Χ. αρχίζει η οικοδόμηση του οικισμού της Aνω Σύρου. Το 1566 καταλαμβάνεται από τους Τούρκους. Κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας βρίσκεται κάτω από την προστασία των Ενετών και των Φράγκων. Καθιερώνεται ο καθολικισμός αλλά διατηρούνται αναλλοίωτα τα ήθη, τα έθιμα και η ελληνική γλώσσα. Κατά την περίοδο της ελληνικής επανάστασης δέχεται πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία, Κρήτη, Χίο, Κάσο, Ψαρά και ενισχύει οικονομικά τον αγώνα. Οι νέοι της κάτοικοι είναι ναυτικοί, έμποροι με ικανότητες, γνώσεις και ανοιχτό μυαλό, που βρίσκοντας έναν ασφαλή και ειρηνικό τόπο εγκαθίστανται γύρω από το λιμάνι και τους γύρω λόφους. Αυτοί δημιουργούν την νέα πόλη η οποία το 1826 ονομάζεται Ερμούπολη προς την τιμήν του Ερμή, θεού του εμπορίου. Όλο τον 19ο αιώνα γνώρισε μεγάλη οικονομική, εμπορική, ναυτική, βιομηχανική και πολιτιστική ανάπτυξη. Μετά την διάνοιξη του ισθμού της Κορίνθου και την ανάπτυξη του Πειραιά, η Σύρος αρχίζει να παρακμάζει. Τα εργοστάσια κλείνουν και μεταφέρονται στον Πειραιά. Το Νεώριο επίσης. Ο πληθυσμός μειώνεται αισθητά καθώς οι κάτοικοι καταφεύγουν στον Πειραιά και την Αθήνα για να βρουν εργασία. Μετά το 1980 έχει αρχίσει να αποκτά λίγη από την παλιά της δόξα. Μερικές πρωτιές: - 1823 Πρώτο νοσοκομείο - 1833 Ιδρύεται το πρώτο γυμνάσιο από τον Νεόφυτο Βάμβα, εδώ φοίτησε και ο Ελευθέριος Βενιζέλος. - 1854 Δημιουργείται η πρώτη ελληνική εταιρία ατμοπλοΐας και κατασκευάζεται το πρώτο ελληνικό ατμόπλοιο - 1861 Το πρώτο τηλεγραφείο στεγάζεται στο κτίριο της σχολής εμποροπλοιάρχων - 1864 Κτίζεται το θέατρο Απόλλων και ιδρύεται ο πρώτος θεατρικός θίασος - 1879 Πρώτη απεργία |
Μερικοί Συριανοί καλλιτέχνες:
- Εμ. Ροίδης
- Τιμ. Αμπελάς
- Γεωρ. Σουρής
- Μ. Ζώρας
- Θ. Καϊρης
- Δημ. Βικέλας
- Ρίτα Μπούμη Παπά
- Μάρκος Βαμβακάρης
- Μάνος Ελευθερίου
- Εμ. Ροίδης
- Τιμ. Αμπελάς
- Γεωρ. Σουρής
- Μ. Ζώρας
- Θ. Καϊρης
- Δημ. Βικέλας
- Ρίτα Μπούμη Παπά
- Μάρκος Βαμβακάρης
- Μάνος Ελευθερίου
Αξιοθέατα
Ερμούπολη:
Πλατεία Μιαούλη: Με ένα από τα μεγαλοπρεπέστερα δημαρχεία της χώρας. Ολοκληρώθηκε το 1898 επί δημαρχείας Δ. Βαφειαδάκη, έργο του αρχιτέκτονα Τσίλερ. Στην πλατεία επίσης θα βρείτε την δημοτική βιβλιοθήκη, την μαρμάρινη εξέδρα της φιλαρμονικής, τον ανδριάντα του ναύαρχου Μιαούλη, το πνευματικό κέντρο και το αρχαιολογικό μουσείο. Κοντά στην πλατεία βρίσκεται η λέσχη Ελλάς και το θέατρο Απόλλων (μικρογραφία της σκάλας του Μιλάνου, σχέδιο του Σαμπό). Λίγο πιο πάνω θα συναντήσετε την εκκλησία του Αγίου Νικολάου που τελείωσε το 1905. Μπροστά στον μικρό κήπο υπάρχει το μνημείο του "άταφου Αγωνιστή" έργο του γλύπτη Βιτάλη, προς τιμήν των αγνώστων αγωνιστών της ελευθερίας. Στην Ερμούπολη επίσης μπορείτε να επισκεφτείτε την Πινακοθήκη, τον ναό της Ευαγγελίστριας, την Νομαρχία, τον Μητροπολιτικό ναό της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος ( η πρώτη εκκλησία του οικισμού), τον ναό της κοίμησης της Θεοτόκου, με το ομώνυμο έργο του Δομίνικου Θεοτοκόπουλου. Πάνω στο λόφο, στο Βροντάδο, τον ναό της Ανάστασης με την υπέροχη θέα. Από την άλλη πλευρά της πόλης επισκεφτείτε το βιομηχανικό μουσείο (απέναντι από το νοσοκομείο), το Νεώριο, τον ταρσανά, το καρνάγιο και στα Λαζαρέτα το λοιμοκαθαρτήριο, που χτίστηκε το 1837 για την διαμονή των ταξιδιωτών που έρχονταν στο νησί την εποχή που θέριζε η χολέρα. Στην πόλη υπάρχουν πολλά αρχοντικά με σπουδαία αρχιτεκτονική, διακοσμημένα εσωτερικά με καταπληκτικές οροφογραφίες και τοιχογραφίες. |
Άνω Σύρος:
Αξίζει να επισκεφτείτε την μεσαιωνική πόλη με τα τείχη, τα καντούνια, τις καμάρες, τα 1000 σκαλοπάτια και τα ανηφορικά δαιδαλώδη δρομάκια της. Στην κορυφή βρίσκεται ο καθολικός καθεδρικός ναός του Αγίου Γεωργίου. Λίγο πιο κάτω βρίσκονται το κέντρο ιστορικών μελετών, τα μοναστήρια των Ιησουϊτών και των Καπουκίνων, το δημαρχείο της Ανω Σύρου με το ιστορικό αρχείο της πόλης, το μουσείο του Μάρκου Βαμβακάρη. Εδώ θα συναντήσετε πολλά ταβερνάκια με καταπληκτική θέα προς το λιμάνι, την Τήνο, την Μύκονο και το γαλάζιο Αιγαίο. Από την Άνω Σύρο ο δρόμος συνεχίζει προς την Φοινικιά, το Μύτακα, το Παγούρι, την Κυπερούσα, το Λυγερό, το Πλατύ Βουνί, το Σαν Μιχάλη, τον Κάμπο που είναι τοποθεσίες με θέα στο Αιγαίο ή στο εσωτερικό του νησιού. Καθώς επίσης προς την Λία, τα Γράμματα και την Χαλανδριανή, όπου όμως η πρόσβαση είναι μόνο με τα πόδια ή από τη θάλασσα.
Αξίζει να επισκεφτείτε την μεσαιωνική πόλη με τα τείχη, τα καντούνια, τις καμάρες, τα 1000 σκαλοπάτια και τα ανηφορικά δαιδαλώδη δρομάκια της. Στην κορυφή βρίσκεται ο καθολικός καθεδρικός ναός του Αγίου Γεωργίου. Λίγο πιο κάτω βρίσκονται το κέντρο ιστορικών μελετών, τα μοναστήρια των Ιησουϊτών και των Καπουκίνων, το δημαρχείο της Ανω Σύρου με το ιστορικό αρχείο της πόλης, το μουσείο του Μάρκου Βαμβακάρη. Εδώ θα συναντήσετε πολλά ταβερνάκια με καταπληκτική θέα προς το λιμάνι, την Τήνο, την Μύκονο και το γαλάζιο Αιγαίο. Από την Άνω Σύρο ο δρόμος συνεχίζει προς την Φοινικιά, το Μύτακα, το Παγούρι, την Κυπερούσα, το Λυγερό, το Πλατύ Βουνί, το Σαν Μιχάλη, τον Κάμπο που είναι τοποθεσίες με θέα στο Αιγαίο ή στο εσωτερικό του νησιού. Καθώς επίσης προς την Λία, τα Γράμματα και την Χαλανδριανή, όπου όμως η πρόσβαση είναι μόνο με τα πόδια ή από τη θάλασσα.
Ντελαγκράτσια:
"Το αριστοκρατικό θέρετρο του νησιού" Στη νοτιοδυτική πλευρά του, σ' ένα ήμερο τοπίο, όπου εναλλάσσονται λόφοι και μικρές κοιλάδες, απλώνει την ιστορία και τις ομορφιές της η Ποσειδωνία. Σημάδια ενός πολιτισμού που χάθηκε (τάφοι και μαρμάρινες πλάκες) βρέθηκαν στην περιοχή της Χαλέπας. Πρόκειται για το λόφο που βρίσκεται ο Ναός του Αγίου Πέτρου των καθολικών, ο οποίος λέγεται ότι κτίστηκε το 1871 στα ερείπια του παλιού ιερού, αφιερωμένο στο θεό της θάλασσας Ποσειδώνα.
"Το αριστοκρατικό θέρετρο του νησιού" Στη νοτιοδυτική πλευρά του, σ' ένα ήμερο τοπίο, όπου εναλλάσσονται λόφοι και μικρές κοιλάδες, απλώνει την ιστορία και τις ομορφιές της η Ποσειδωνία. Σημάδια ενός πολιτισμού που χάθηκε (τάφοι και μαρμάρινες πλάκες) βρέθηκαν στην περιοχή της Χαλέπας. Πρόκειται για το λόφο που βρίσκεται ο Ναός του Αγίου Πέτρου των καθολικών, ο οποίος λέγεται ότι κτίστηκε το 1871 στα ερείπια του παλιού ιερού, αφιερωμένο στο θεό της θάλασσας Ποσειδώνα.
Η Ποσειδωνία μετονομάστηκε σε Ντελλαγκράτσια στις αρχές του 19ου αιώνα. Πήρε το όνομά της από τον μικρό Ναό της Παναγίας της Χάριτος (Della-Grazia), που βρίσκεται σήμερα στα βόρεια του οικισμού, με εκπληκτική θέα προς το χωριό,το ακρογιάλι και το γαλάζιο του ουρανού και της θάλασσας. Η Ντελλαγκράτσια είναι σημείο αναφοράς ακόμα και σήμερα για τους κατοίκους της Σύρου. Το αριστοκρατικό θέρετρο του νησιού, όπου κάποτε, μόνο οι ανώτερες τάξεις του νησιού έχτιζαν τις εξοχικές τους κατοικίες, γνώρισε ιδιαίτερη άνθηση και οικοδομήθηκε με επαύλεις και νεοκλασικά.
Το Υπουργείο Πολιτισμού έχει χαρακτηρίσει ως Ιστορικό Μνημείο και Έργο Τέχνης, την Έπαυλη Δάσκου (σημερινό Δημαρχείο Ποσειδωνίας), τον Πύργο Κουλούρη, την οικία Ιωάννη Πετροκόκκινου και το Ποιμαντικό Κέντρο Άγιος Παύλος. Την Ντελλαγκράτσια απ' όποιο σημείο και αν την δεις θα ανακαλύψεις ότι είναι ξεχωριστή και όμορφη.
Άλλα χωριά είναι, η Βάρη, ο Φοίνικας, ο Γαλησσάς, το Μάννα, η Αζόλιμνος και το Κίνι (απο όπου μπορείτε να θαυμάσετε το ηλιοβασίλεμα).
Παραλίες στη Σύρο :
Αγκαθωπές, Φετουρή, Κόμητο, Μέγας Γιαλός, Βούλγαρη, Ψαχνό, Φοίνικας, Κόκκινα, Αζόλιμνος, Σαντορινιούς, Φάμπρικα, Βάρη, Αχλάδι, Αμπέλα, Αρμεός, Γαλησσάς, Αγία Πακού, Λωτός, Κίνι, Δελφίνι, ενώ για τη Λία, Βαρβαρούσα, Αετό και τα Γράμματα η πρόσβαση είναι μόνο από θάλασσα ή με τα πόδια από μονοπάτι.
Διασκέδαση:
Η Ερμούπολη έχει έντονη κοινωνική ζωή χειμώνα, καλοκαίρι. Υπάρχουν εκδηλώσεις όπως τα Ερμουπόλεια που γίνονται κάθε χρόνο και τα Απανωσύρια κάθε 2 χρόνια. Μπορείτε να παρακολουθήσετε θεατρικές και κινηματογραφικές παραστάσεις, συναυλίες, αθλητικές και μουσικοχορευτικές εκδηλώσεις, επιμορφωτικά σεμινάρια, ημερίδες κ.α. Να επισκεφτείτε εκθέσεις ζωγραφικής, γλυπτικής, φωτογραφίας... Σε όλο το νησί υπάρχουν εστιατόρια, όπου σερβίρουν συριανούς μεζέδες (πηχτή, λούζα, λουκάνικα, στραπατσάδα, πατατοκεφτέδες, κολοκυθοκεφτέδες, ντομάτες λιαστές, μαϊντανοσαλάτα, μελιτζανοσαλάτα, κάπαρη, χταπόδι ξυδάτο) οι οποίοι συνοδεύονται με ούζο και Συριανό κρασί. Είναι συνηθισμένο φαινόμενο στις ταβέρνες μετά το φαγητό και το κρασί, οι Συριανοί με συνοδεία μουσικής να αρχίζουν το χορό. Γενικά είναι άνθρωποι φιλόξενοι, χαρούμενοι και χορευταράδες.
Τι θα αγοράσετε:
Μέλι, λουκούμια, χαλβαδόπιτες, κάπαρη, τυρί Σαν Μιχάλη, ξερά σύκα, γλυκά του κουταλιού και λικέρ είναι κάποια από τα τοπικά παραδοσιακά προϊόντα, που σίγουρα θα σας μαγέψουν!